"Evimizde ağırladığımız Dinamo Kievli kardeşlerimiz nezdinde Ukrayna'da zor durumda olan tüm masum insanların bir an önce eski yaşamlarına dönmelerini, yaralarını hızlıca sarmalarını ve dünyada savaşın durmasını diliyorum. Stadımıza gelerek bu anlamlı maçın bir parçası olan taraftarlarımıza, misafirlerimize ve verdiği kıymetli mesaj için de kulübümüze teşekkür ediyorum.

Böylesi günler, maçlar genç kardeşlerimiz için çok özeldir. 2005'teki Göteborg maçını hatırlıyorum, bir gün öncesinde içim içime sığmıyordu. Ali Sami Yen Stadı'nda çizginin diğer tarafında olmayı düşünmek bile çok heyecanlandırıyordu beni ve altyapıdan o maç için kadroya dâhil olan arkadaşlarımı. Belki çok kişi için sıradan bir gündü ama bilemiyorsunuz ki… Bir daha o stada çıkabilecek misiniz, Galatasaray formasını ne kadar giyebileceksiniz, ulusal bir kanaldan yayınlanan bir maçta sevdikleriniz sizi o günden sonra da izleyebilecek mi? Bu heyecanı çok iyi biliyorum, o yüzden ilk kez evimizde Galatasaray taraftarının karşısına çıkan kardeşlerim için çok mutlu oldum. İnşallah hayal ettiklerinden de fazlasını yaşayacakları kariyerleri olur, hem Galatasaray'a hem de ülkemize yıllarca hizmet ederler. Hepsinin yolu, bahtı açık olsun.

Tabii içlerinden birinin benim için ayrı bir yeri var… Ayhan Akman, Galatasaray'daki ilk kaptanlarımdandı. Kamplarda aynı odada kalırdık, kurduğumuz hayallerin çoğunu yaşamak nasip oldu; çok şükür. Bir gece uyumadan önce, "bir gün oğlumuz olursa ikimiz de isimlerini Hamza koyalım" dedik birbirimize, ben Ayhan Akman'a hayran 16-17 yaşında bir çocuktum. Hamza ilk kez Ali Sami Yen'e çıkarken, ilk adımında yanında olmanın gururunu yaşadım. Hayatının her anını bildiğiniz birinin gelişimini, attığı adımları görmenin verdiği hazzı tarif etmek kolay değil. Kardeşi Efe ile birlikte, babası gibi, bu bayrak yarışında Galatasaray'a çok şey vereceğini biliyorum ve o günler için sabırsızlanıyorum."